vendredi 28 août 2009

Arequipa & Lima in 2 dagen

Ola amigos,

Gisteren, de dag na onze vermoeiende Colca Canyon trek, konden we amper nog trappen nemen. Onze beenspieren waren ontzettend stram!! Als twee houten klaas’en zakten we af naar het centrum om het beroemde monasterio de Santa Catalina van Arequipa te bezoeken. Het is een groots luxe kloostercomplex dat 400 jaar werd opgericht en dat tot voor kort nog actief door nonnen bewoond werd. Hun cellen zijn ook te bezoeken… Elke cel ziet er min of meer hetzelfde uit: een bed, een altaartje, een beeld of schilderij van een heilige en daarnaast telkens een keuken met een gigantische bakoven. De schilderijen en vooral de beelden, trekken op niet veel.... Maar het monasterio is zeer netjes gerestaureerd … Rondkuieren en de sfeer opsnuiven is voldoende om het architectonische labyrinth in al zijn glorie te appreciëren. Wij hadden geen gids ingehuurd, ondanks de talrijke opdringerige voorstellen.

In afwachting van onze afspraak met het sympathieke Deense koppel Jane & Thyge, ontmoet in Bolivië tijdens de Uyuni-trek, gingen we wat drinken op de Plaza de Armas. Het zicht is er buitengewoon. Gecharmeerd door de foto’s die we namen, stelde de serveerster voor om op het dakterras te gaan omdat je vandaaruit nog beter de El Misti volkaan kon waarnemen. We hadden niet veel zin om trappen te nemen, maar ze overtuigde ons en ze had gelijk....
We stonden daarboven met z’n drieën... Met een hallucinant zicht over de ganse stad ... de camera gericht op de kathedraal en de El Misti volkaan er middenin... In de realiteit is het zoveel schoner dan op beeld omdat er een soort van mistgordijn voor de volkaan hangt, waardoor je de volkaan haast niet meer te zien krijgt op foto. Mijn ogen dwaalde af naar het overbevolkte Plaza de Armas toen ik plots op een bankje Jane & Thyge zag zitten. Jane is hoogblond en dat valt uiteraard op tussen die donkere mensenmassa. We snelden naar beneden waar Jane me opwachtte met een stukje cake, speciaal voor mijn verjaardag. Zo attentvol, ook al ben ik niet gek van cake!

We gingen met z’n allen pizza eten, gevolgd door opnieuw een terrasje op de Plaza de Armas.... Onze gids van de Colca Canyon trek had mij verteld dat je Peru niet hebt bezocht, als je geen Pisco Sour hebt gedronken. Dat verwijt, pik ik niet.... Ik bestelde dus Pisco Sour. Het proeft een beetje naar citroenjenever. Het is een cocktail van eiwit, pisco (alcohol van de stad Pisco), rietsuiker en limoensap. Straf spul! Ik heb het niet helemaal kunnen opdrinken. We hadden nog een vlucht te nemen!

’s Avonds landden we in Lima ... waar Kike, de eigenaar van onze B&B ons opwachtte. Dit keer had hij geen bordje bij met onze naam. We herkenden hem uiteraard omdat we er, met onze aankomst in Peru, gelogeerd hadden. In de auto heb ik een beetje mijn Franco/espagnol uitgeprobeerd. Met behulp van gebaren was ik bijzonder opgetogen over onze “geslaagde” oppervlakkige conversatie.

We zijn nu aan de vooravond van ons vertrek richting Brussel. Vanmorgen zag het er even naar uit dat we niet veel meer om handen hadden... omdat we ver van het centrum van Lima zitten, omdat Lima niet zo een aantrekkelijke stad is en omdat Lima gekend staat als een vrij gevaarlijke stad voor toeristen (pickpockets, overvallen met pistool en kidnapping ... euh nee bedankt!) ... Myriam, de echtgenote van Kike wilde ons absoluut animeren. Ze stelde voor om met haar naar de locale markt te gaan, nadien haar te vergezellen wanneer ze haar dochter ging oppikken van de school ... We stemden in en zagen op die manier toch een stukje niet-toeristisch leven van Lima.... Allemaal interessant, maar dat was ook snel afgelopen natuurlijk! In de namiddag had ik wat zitten lezen en toen stelde ze me voor om ons te vergezellen naar het centrum van Lima ... Zo ontzettend lief van haar! Om 4u vertrokken we uiteindelijk met z’n drieën per bus. De buschauffeurs hier in Peru rijden assertief en nemen vaak een onwettige voorrang. De wet van de sterkste geldt hier. Ik werd een beetje mottig van al die bochten, zonder overzicht op de baan. Myriam toonde ons in het centrum de trotsen van Lima: een drietal kerken, ook hier de Plaza de Armas, Plaza Martin en last but not least het park met twaalf fonteinen dat twee jaar geleden werd aangelegd. Het is een toeristische attractie, voorlopig enkel druk bezocht door Peruvianen... de fonteinen, een lichtschouwspel en laserstralen dansten op maat van klassieke muziek... Het was donker toen we dit bezochten waardoor de show nog een groter Disneygehalte had, dan vermoedelijk overdag. Sommige fonteinen waren bijzonder schoon om zien.... vooral het effect wat ze hebben op kinderen die erdoor rennen en als wilden schreeuwen... Ik gaf mij uiteindelijk wel gewonnen voor deze kitcherige bedoening en op de talloze verzoeken van Myriam lieten wij ons meermaals fotograferen voor de fonteinen ... Het werd uiteindelijk een heel fijn bezoek!

Nous, les gringos...

Notre dernière journée à Lima était normalement placée sous le signe de la glande...
Pas tant que ça finalement...
(j'ai enfin trouvé quelques accents sur un clavier QWERTY!)

On a décidé de suivre notre hôtesse dans ses activités quotidiennes...
Pour rappel, nous ne sommes pas du tout dans le centre de Lima mais complètement excentrés dans un quartier très populaire et près de l'aéroport...
Nous sommes d'abord allés faire le marché.
Notre hôtesse, Myriam pour les intimes, devait acheter de quoi nous préparer à manger le midi.
En route pour le marché! Un grand entrepot avec plein d'échoppes... Entre les poules littéralement coupées en deux et pendues à un crochet, et les poissons étalés sur des tables, rien de très ragoutant. NB: dans une poule coupée en deux, il y a un petit chapelet d'oeufs de différentes tailles... rien que le jaune en fait...
Bref, Myriam voulait nous faire du poisson... Ça ne m'inspirait guère vu que la glace pour conserver les poissons, ils connaissent pas ici... Mais Myriam en superbe hôtesse ouvrait les branchies de tous les poissons afin de s'assurer de leur fraicheur... Verdict: rien de satisfaisant pour nos petits estomacs fragiles... Elle dit qu'eux ils peuvent manger ces poissons mais pas nous... Ouf!
On se rabat sur une demi poule, qui se fait décapiter et amputer au passage... Fallait voir notre tête...

Le repas était meilleur que toute la chair fraiche (et moins fraiche) vue sur le marché.

Deuxième étape: aller chercher la fille de Myriam à l'école... Deux bus locaux plus tard (0.25euro), on arrive à l'école où des dizaines d'écoliers en uniforme nous dévisagent, nous, les deux gringos... Faut dire qu'on n'a pas vu un seul touriste dans ce quartier...
Ici, certains écoliers repartent à la maison en taxi!
En chemin, Flavia, 9 ans, en profite pour réviser son anglais... Impressionnant vu son jeune âge...

Fatigués, une sieste nous permettra de reprendre des forces pour affronter un Lima By Night proposé par Myriam...
D'une gentillesse exemplaire, face à notre crainte de ne pas retrouver notre route pour revenir de Lima avec les bus locaux (45min), elle nous a proposé de nous accompagner...
Notre hôtesse, transformée en guide le temps d'une soirée, nous a montré les principaux monuments du centre de Lima... Et là, surprise, un Macdo se dresse devant moi, ni une, ni deux, je parviens à convaincre mes deux acolytes et hop, un Mac Pollo dans le ventre... Miam Miam, Ça faisait longtemps...
Ensuite, cerise sur le gateau, nous sommes allés dans ce qui ne figure pas encore dans le Lonely Planet: un parc avec des dizaines de fontaines existant depuis 2 ans et figurant au livre des records... Bref, c'était un spectacle son/eau/lumière assez impressionnant... Un peu eurodisneyesque... Mais bon, tout n'est pas nul à eurodisney... ;-)
A notre retour, j'uploaderai une video...

Ensuite, nous sommes rentrés en Taxi en passant par des routes désertes, des zonings industriels, etc... Heureusement que Myriam semblait rassurée sinon, moi, j'aurais vraiment eu les boules... Avec toutes ces histoires de faux taxis...
45 minutes de taxi pour 15 SOL (3.75euros). Je culpabilise toujours en payant un montant tellement dérisoire pour un si grand service.
La dernière fois que j'ai eu ce sentiment, c'était à Puno où un malheureux taxi-vélo nous avait emmené du bas de la ville au haut de la ville (10 minutes à s'essoufler à 4000m d'altitude) pour 0.75euros.

Myriam, notre incroyable et dévouée hôtesse nous a permis de passer une excellente journée alors qu'on pensait que cette journée serait un peu perdue entre le trek et le départ...

Je ne peux que vous conseiller cet EXCELLENT bed and breakfast: http://www.lima1night.com/

Voilà, c'est ici que s'achève notre magnifique aventure car demain midi on prend l'avion...
De nombreuses "épreuves" ont émaillé notre voyage: froid, chaleur, mal de l'altitude, longs trajets en bus, absence de routes asphaltées, absence de douches, absence de toilettes propres, camping en montagne, manque de connaissance de l'espagnol, vigilance par rapport à l'insécurité, etc.
Mais ce ne sont que de minuscules choses par rapport à tout ce que nous retirons de ce voyage... Nous sommes persuadés d'avoir vu des paysages parmi les plus beaux du monde...

Un grand merci à tous pour nous avoir lus et pour vos commentaires...

A bientôt...

Je ne vous conseille pas de venir manger chez nous dans les semaines qui viennent car vous risqueriez de devoir regarder les 5000 photos qu'on ramène... Vaut mieux attendre que j'ai trié tout cela... ;-)

Hasta Luego...

Mat

jeudi 27 août 2009

Arequipa et Monastère (suite)





Arequipa et Monastère






Lima

Hello Amigos,

Nous sommes de retour a Lima dans le même Bed and Breakfast.
Pas de wifi ici... arghhh...
Hier on a visité le Monastere d'Arequipa. On parcourait ce monastère en pestant à la moindre marche qu'on devait monter ou descendre. Les courbatures nous rappelaient les folies de la veille.
Le monastère est pas mal, mais bon, j'ai pas vraiment été impressionné...
Ensuite, on a mangé avec un couple de Danois avec qui on avait fait le circuit Salar-Lipez en Bolivie. On s'était donné un rendez-vous a l'ancienne: 12h pres de la fontaine de la plaza de armas.
C'etait sympa de revoir ces gens.

Ensuite, on est rentrés a l'hôtel pour récupérer nos sacs et aller prendre l'avion.

Cette fin de voyage est un peu en roue libre... on attend sagement demain pour reprendre l'avion.
Un très long trajet nous attend:
Lima -> Sao Paulo (4h)
3 heures d'escale
Sao Paulo -> Londres (12h)
4 heures d'escale pour faire Heathrow - San Pancras
Londres -> Bruxelles Midi (Eurostar)

On sera en route pendant 26-27 heures!!!!!!

On arrivera à Bruxelles samedi vers 22h30...

Pendant que je tape ce message, Nele papote avec notre hôte dans un "franspagnol" sur les emprunts hypothécaires et la crise économique... J'apporte de temps en temps mon aide avec "google translate".
Blague = Broma
Payer = Pagar
Acheter = Comprar
etc.

Je vais poster des photos du monastère quand j'aurai retrouvé mon stick USB.

Hasta Luego.

Mat.