Ola amigos,
Gisteren, de dag na onze vermoeiende Colca Canyon trek, konden we amper nog trappen nemen. Onze beenspieren waren ontzettend stram!! Als twee houten klaas’en zakten we af naar het centrum om het beroemde monasterio de Santa Catalina van Arequipa te bezoeken. Het is een groots luxe kloostercomplex dat 400 jaar werd opgericht en dat tot voor kort nog actief door nonnen bewoond werd. Hun cellen zijn ook te bezoeken… Elke cel ziet er min of meer hetzelfde uit: een bed, een altaartje, een beeld of schilderij van een heilige en daarnaast telkens een keuken met een gigantische bakoven. De schilderijen en vooral de beelden, trekken op niet veel.... Maar het monasterio is zeer netjes gerestaureerd … Rondkuieren en de sfeer opsnuiven is voldoende om het architectonische labyrinth in al zijn glorie te appreciëren. Wij hadden geen gids ingehuurd, ondanks de talrijke opdringerige voorstellen.
In afwachting van onze afspraak met het sympathieke Deense koppel Jane & Thyge, ontmoet in Bolivië tijdens de Uyuni-trek, gingen we wat drinken op de Plaza de Armas. Het zicht is er buitengewoon. Gecharmeerd door de foto’s die we namen, stelde de serveerster voor om op het dakterras te gaan omdat je vandaaruit nog beter de El Misti volkaan kon waarnemen. We hadden niet veel zin om trappen te nemen, maar ze overtuigde ons en ze had gelijk....
We stonden daarboven met z’n drieën... Met een hallucinant zicht over de ganse stad ... de camera gericht op de kathedraal en de El Misti volkaan er middenin... In de realiteit is het zoveel schoner dan op beeld omdat er een soort van mistgordijn voor de volkaan hangt, waardoor je de volkaan haast niet meer te zien krijgt op foto. Mijn ogen dwaalde af naar het overbevolkte Plaza de Armas toen ik plots op een bankje Jane & Thyge zag zitten. Jane is hoogblond en dat valt uiteraard op tussen die donkere mensenmassa. We snelden naar beneden waar Jane me opwachtte met een stukje cake, speciaal voor mijn verjaardag. Zo attentvol, ook al ben ik niet gek van cake!
We gingen met z’n allen pizza eten, gevolgd door opnieuw een terrasje op de Plaza de Armas.... Onze gids van de Colca Canyon trek had mij verteld dat je Peru niet hebt bezocht, als je geen Pisco Sour hebt gedronken. Dat verwijt, pik ik niet.... Ik bestelde dus Pisco Sour. Het proeft een beetje naar citroenjenever. Het is een cocktail van eiwit, pisco (alcohol van de stad Pisco), rietsuiker en limoensap. Straf spul! Ik heb het niet helemaal kunnen opdrinken. We hadden nog een vlucht te nemen!
’s Avonds landden we in Lima ... waar Kike, de eigenaar van onze B&B ons opwachtte. Dit keer had hij geen bordje bij met onze naam. We herkenden hem uiteraard omdat we er, met onze aankomst in Peru, gelogeerd hadden. In de auto heb ik een beetje mijn Franco/espagnol uitgeprobeerd. Met behulp van gebaren was ik bijzonder opgetogen over onze “geslaagde” oppervlakkige conversatie.
We zijn nu aan de vooravond van ons vertrek richting Brussel. Vanmorgen zag het er even naar uit dat we niet veel meer om handen hadden... omdat we ver van het centrum van Lima zitten, omdat Lima niet zo een aantrekkelijke stad is en omdat Lima gekend staat als een vrij gevaarlijke stad voor toeristen (pickpockets, overvallen met pistool en kidnapping ... euh nee bedankt!) ... Myriam, de echtgenote van Kike wilde ons absoluut animeren. Ze stelde voor om met haar naar de locale markt te gaan, nadien haar te vergezellen wanneer ze haar dochter ging oppikken van de school ... We stemden in en zagen op die manier toch een stukje niet-toeristisch leven van Lima.... Allemaal interessant, maar dat was ook snel afgelopen natuurlijk! In de namiddag had ik wat zitten lezen en toen stelde ze me voor om ons te vergezellen naar het centrum van Lima ... Zo ontzettend lief van haar! Om 4u vertrokken we uiteindelijk met z’n drieën per bus. De buschauffeurs hier in Peru rijden assertief en nemen vaak een onwettige voorrang. De wet van de sterkste geldt hier. Ik werd een beetje mottig van al die bochten, zonder overzicht op de baan. Myriam toonde ons in het centrum de trotsen van Lima: een drietal kerken, ook hier de Plaza de Armas, Plaza Martin en last but not least het park met twaalf fonteinen dat twee jaar geleden werd aangelegd. Het is een toeristische attractie, voorlopig enkel druk bezocht door Peruvianen... de fonteinen, een lichtschouwspel en laserstralen dansten op maat van klassieke muziek... Het was donker toen we dit bezochten waardoor de show nog een groter Disneygehalte had, dan vermoedelijk overdag. Sommige fonteinen waren bijzonder schoon om zien.... vooral het effect wat ze hebben op kinderen die erdoor rennen en als wilden schreeuwen... Ik gaf mij uiteindelijk wel gewonnen voor deze kitcherige bedoening en op de talloze verzoeken van Myriam lieten wij ons meermaals fotograferen voor de fonteinen ... Het werd uiteindelijk een heel fijn bezoek!
vendredi 28 août 2009
Nous, les gringos...
Notre dernière journée à Lima était normalement placée sous le signe de la glande...
Pas tant que ça finalement...
(j'ai enfin trouvé quelques accents sur un clavier QWERTY!)
On a décidé de suivre notre hôtesse dans ses activités quotidiennes...
Pour rappel, nous ne sommes pas du tout dans le centre de Lima mais complètement excentrés dans un quartier très populaire et près de l'aéroport...
Nous sommes d'abord allés faire le marché.
Notre hôtesse, Myriam pour les intimes, devait acheter de quoi nous préparer à manger le midi.
En route pour le marché! Un grand entrepot avec plein d'échoppes... Entre les poules littéralement coupées en deux et pendues à un crochet, et les poissons étalés sur des tables, rien de très ragoutant. NB: dans une poule coupée en deux, il y a un petit chapelet d'oeufs de différentes tailles... rien que le jaune en fait...
Bref, Myriam voulait nous faire du poisson... Ça ne m'inspirait guère vu que la glace pour conserver les poissons, ils connaissent pas ici... Mais Myriam en superbe hôtesse ouvrait les branchies de tous les poissons afin de s'assurer de leur fraicheur... Verdict: rien de satisfaisant pour nos petits estomacs fragiles... Elle dit qu'eux ils peuvent manger ces poissons mais pas nous... Ouf!
On se rabat sur une demi poule, qui se fait décapiter et amputer au passage... Fallait voir notre tête...
Le repas était meilleur que toute la chair fraiche (et moins fraiche) vue sur le marché.
Deuxième étape: aller chercher la fille de Myriam à l'école... Deux bus locaux plus tard (0.25euro), on arrive à l'école où des dizaines d'écoliers en uniforme nous dévisagent, nous, les deux gringos... Faut dire qu'on n'a pas vu un seul touriste dans ce quartier...
Ici, certains écoliers repartent à la maison en taxi!
En chemin, Flavia, 9 ans, en profite pour réviser son anglais... Impressionnant vu son jeune âge...
Fatigués, une sieste nous permettra de reprendre des forces pour affronter un Lima By Night proposé par Myriam...
D'une gentillesse exemplaire, face à notre crainte de ne pas retrouver notre route pour revenir de Lima avec les bus locaux (45min), elle nous a proposé de nous accompagner...
Notre hôtesse, transformée en guide le temps d'une soirée, nous a montré les principaux monuments du centre de Lima... Et là, surprise, un Macdo se dresse devant moi, ni une, ni deux, je parviens à convaincre mes deux acolytes et hop, un Mac Pollo dans le ventre... Miam Miam, Ça faisait longtemps...
Ensuite, cerise sur le gateau, nous sommes allés dans ce qui ne figure pas encore dans le Lonely Planet: un parc avec des dizaines de fontaines existant depuis 2 ans et figurant au livre des records... Bref, c'était un spectacle son/eau/lumière assez impressionnant... Un peu eurodisneyesque... Mais bon, tout n'est pas nul à eurodisney... ;-)
A notre retour, j'uploaderai une video...
Ensuite, nous sommes rentrés en Taxi en passant par des routes désertes, des zonings industriels, etc... Heureusement que Myriam semblait rassurée sinon, moi, j'aurais vraiment eu les boules... Avec toutes ces histoires de faux taxis...
45 minutes de taxi pour 15 SOL (3.75euros). Je culpabilise toujours en payant un montant tellement dérisoire pour un si grand service.
La dernière fois que j'ai eu ce sentiment, c'était à Puno où un malheureux taxi-vélo nous avait emmené du bas de la ville au haut de la ville (10 minutes à s'essoufler à 4000m d'altitude) pour 0.75euros.
Myriam, notre incroyable et dévouée hôtesse nous a permis de passer une excellente journée alors qu'on pensait que cette journée serait un peu perdue entre le trek et le départ...
Je ne peux que vous conseiller cet EXCELLENT bed and breakfast: http://www.lima1night.com/
Voilà, c'est ici que s'achève notre magnifique aventure car demain midi on prend l'avion...
De nombreuses "épreuves" ont émaillé notre voyage: froid, chaleur, mal de l'altitude, longs trajets en bus, absence de routes asphaltées, absence de douches, absence de toilettes propres, camping en montagne, manque de connaissance de l'espagnol, vigilance par rapport à l'insécurité, etc.
Mais ce ne sont que de minuscules choses par rapport à tout ce que nous retirons de ce voyage... Nous sommes persuadés d'avoir vu des paysages parmi les plus beaux du monde...
Un grand merci à tous pour nous avoir lus et pour vos commentaires...
A bientôt...
Je ne vous conseille pas de venir manger chez nous dans les semaines qui viennent car vous risqueriez de devoir regarder les 5000 photos qu'on ramène... Vaut mieux attendre que j'ai trié tout cela... ;-)
Hasta Luego...
Mat
Pas tant que ça finalement...
(j'ai enfin trouvé quelques accents sur un clavier QWERTY!)
On a décidé de suivre notre hôtesse dans ses activités quotidiennes...
Pour rappel, nous ne sommes pas du tout dans le centre de Lima mais complètement excentrés dans un quartier très populaire et près de l'aéroport...
Nous sommes d'abord allés faire le marché.
Notre hôtesse, Myriam pour les intimes, devait acheter de quoi nous préparer à manger le midi.
En route pour le marché! Un grand entrepot avec plein d'échoppes... Entre les poules littéralement coupées en deux et pendues à un crochet, et les poissons étalés sur des tables, rien de très ragoutant. NB: dans une poule coupée en deux, il y a un petit chapelet d'oeufs de différentes tailles... rien que le jaune en fait...
Bref, Myriam voulait nous faire du poisson... Ça ne m'inspirait guère vu que la glace pour conserver les poissons, ils connaissent pas ici... Mais Myriam en superbe hôtesse ouvrait les branchies de tous les poissons afin de s'assurer de leur fraicheur... Verdict: rien de satisfaisant pour nos petits estomacs fragiles... Elle dit qu'eux ils peuvent manger ces poissons mais pas nous... Ouf!
On se rabat sur une demi poule, qui se fait décapiter et amputer au passage... Fallait voir notre tête...
Le repas était meilleur que toute la chair fraiche (et moins fraiche) vue sur le marché.
Deuxième étape: aller chercher la fille de Myriam à l'école... Deux bus locaux plus tard (0.25euro), on arrive à l'école où des dizaines d'écoliers en uniforme nous dévisagent, nous, les deux gringos... Faut dire qu'on n'a pas vu un seul touriste dans ce quartier...
Ici, certains écoliers repartent à la maison en taxi!
En chemin, Flavia, 9 ans, en profite pour réviser son anglais... Impressionnant vu son jeune âge...
Fatigués, une sieste nous permettra de reprendre des forces pour affronter un Lima By Night proposé par Myriam...
D'une gentillesse exemplaire, face à notre crainte de ne pas retrouver notre route pour revenir de Lima avec les bus locaux (45min), elle nous a proposé de nous accompagner...
Notre hôtesse, transformée en guide le temps d'une soirée, nous a montré les principaux monuments du centre de Lima... Et là, surprise, un Macdo se dresse devant moi, ni une, ni deux, je parviens à convaincre mes deux acolytes et hop, un Mac Pollo dans le ventre... Miam Miam, Ça faisait longtemps...
Ensuite, cerise sur le gateau, nous sommes allés dans ce qui ne figure pas encore dans le Lonely Planet: un parc avec des dizaines de fontaines existant depuis 2 ans et figurant au livre des records... Bref, c'était un spectacle son/eau/lumière assez impressionnant... Un peu eurodisneyesque... Mais bon, tout n'est pas nul à eurodisney... ;-)
A notre retour, j'uploaderai une video...
Ensuite, nous sommes rentrés en Taxi en passant par des routes désertes, des zonings industriels, etc... Heureusement que Myriam semblait rassurée sinon, moi, j'aurais vraiment eu les boules... Avec toutes ces histoires de faux taxis...
45 minutes de taxi pour 15 SOL (3.75euros). Je culpabilise toujours en payant un montant tellement dérisoire pour un si grand service.
La dernière fois que j'ai eu ce sentiment, c'était à Puno où un malheureux taxi-vélo nous avait emmené du bas de la ville au haut de la ville (10 minutes à s'essoufler à 4000m d'altitude) pour 0.75euros.
Myriam, notre incroyable et dévouée hôtesse nous a permis de passer une excellente journée alors qu'on pensait que cette journée serait un peu perdue entre le trek et le départ...
Je ne peux que vous conseiller cet EXCELLENT bed and breakfast: http://www.lima1night.com/
Voilà, c'est ici que s'achève notre magnifique aventure car demain midi on prend l'avion...
De nombreuses "épreuves" ont émaillé notre voyage: froid, chaleur, mal de l'altitude, longs trajets en bus, absence de routes asphaltées, absence de douches, absence de toilettes propres, camping en montagne, manque de connaissance de l'espagnol, vigilance par rapport à l'insécurité, etc.
Mais ce ne sont que de minuscules choses par rapport à tout ce que nous retirons de ce voyage... Nous sommes persuadés d'avoir vu des paysages parmi les plus beaux du monde...
Un grand merci à tous pour nous avoir lus et pour vos commentaires...
A bientôt...
Je ne vous conseille pas de venir manger chez nous dans les semaines qui viennent car vous risqueriez de devoir regarder les 5000 photos qu'on ramène... Vaut mieux attendre que j'ai trié tout cela... ;-)
Hasta Luego...
Mat
jeudi 27 août 2009
Lima
Hello Amigos,
Nous sommes de retour a Lima dans le même Bed and Breakfast.
Pas de wifi ici... arghhh...
Hier on a visité le Monastere d'Arequipa. On parcourait ce monastère en pestant à la moindre marche qu'on devait monter ou descendre. Les courbatures nous rappelaient les folies de la veille.
Le monastère est pas mal, mais bon, j'ai pas vraiment été impressionné...
Ensuite, on a mangé avec un couple de Danois avec qui on avait fait le circuit Salar-Lipez en Bolivie. On s'était donné un rendez-vous a l'ancienne: 12h pres de la fontaine de la plaza de armas.
C'etait sympa de revoir ces gens.
Ensuite, on est rentrés a l'hôtel pour récupérer nos sacs et aller prendre l'avion.
Cette fin de voyage est un peu en roue libre... on attend sagement demain pour reprendre l'avion.
Un très long trajet nous attend:
Lima -> Sao Paulo (4h)
3 heures d'escale
Sao Paulo -> Londres (12h)
4 heures d'escale pour faire Heathrow - San Pancras
Londres -> Bruxelles Midi (Eurostar)
On sera en route pendant 26-27 heures!!!!!!
On arrivera à Bruxelles samedi vers 22h30...
Pendant que je tape ce message, Nele papote avec notre hôte dans un "franspagnol" sur les emprunts hypothécaires et la crise économique... J'apporte de temps en temps mon aide avec "google translate".
Blague = Broma
Payer = Pagar
Acheter = Comprar
etc.
Je vais poster des photos du monastère quand j'aurai retrouvé mon stick USB.
Hasta Luego.
Mat.
Nous sommes de retour a Lima dans le même Bed and Breakfast.
Pas de wifi ici... arghhh...
Hier on a visité le Monastere d'Arequipa. On parcourait ce monastère en pestant à la moindre marche qu'on devait monter ou descendre. Les courbatures nous rappelaient les folies de la veille.
Le monastère est pas mal, mais bon, j'ai pas vraiment été impressionné...
Ensuite, on a mangé avec un couple de Danois avec qui on avait fait le circuit Salar-Lipez en Bolivie. On s'était donné un rendez-vous a l'ancienne: 12h pres de la fontaine de la plaza de armas.
C'etait sympa de revoir ces gens.
Ensuite, on est rentrés a l'hôtel pour récupérer nos sacs et aller prendre l'avion.
Cette fin de voyage est un peu en roue libre... on attend sagement demain pour reprendre l'avion.
Un très long trajet nous attend:
Lima -> Sao Paulo (4h)
3 heures d'escale
Sao Paulo -> Londres (12h)
4 heures d'escale pour faire Heathrow - San Pancras
Londres -> Bruxelles Midi (Eurostar)
On sera en route pendant 26-27 heures!!!!!!
On arrivera à Bruxelles samedi vers 22h30...
Pendant que je tape ce message, Nele papote avec notre hôte dans un "franspagnol" sur les emprunts hypothécaires et la crise économique... J'apporte de temps en temps mon aide avec "google translate".
Blague = Broma
Payer = Pagar
Acheter = Comprar
etc.
Je vais poster des photos du monastère quand j'aurai retrouvé mon stick USB.
Hasta Luego.
Mat.
mercredi 26 août 2009
Colca is queshua for "storage"
Ola Amigo's,
Het is nu half zeven 's morgens.
Gisterenavond rond hetzelfde uur, keerden we terug van onze drie daagse Colca trek in de buurt van Arequipa. Ik was zo uitgeput dat ik niet eens de moed had om een berichtje te plaatsen... Laat staan om een restaurant te gaan zoeken... Aan de receptioniste van het hotel vroeg ik of er zoiets bestond als een maaltijd aan-huis-levering. 'Geen probleem' zei ze, maar only pizza! Super! Een uurtje later waren we al liggend pizza aan het smullen.
Wat had ons zo afgepeigerd? ..... Rewind <<
Op 23 augustus werden we om 8 uur aan het hotel opgepikt met een minibusje.
Uit ervaring van de vorige trips had ik begrepen dat het verstandig is om meteen de beste plaats in de bus uit te kiezen, aangezien iedereen de gewoonte aanneemt om zich steeds op dezelfde plaats te installeren. Wij waren nu eens de eersten die instapten en hadden daardoor het geluk dat we gedurende onze hele transportreis de meeste beenruimte hadden. Zalig!! De kleine geneugtes van het leven ;-))
De bus pikte daarna de anderen op.
In totaal waren we met zes toeristen, de chauffeur en de gids. De twee Franse nurterige burgie's en het asociaal Canadees koppel brachten geen ambiance... Een beetje jammer. Wellicht hebben we veel geluk gehad met onze andere trektochten. Daarentegen was de gids bijzonder professioneel en sympathiek! Het was dan ook een vrouwelijke gids. :-)
De eerste dag reden we de stad uit richting de Colca Canyon. De Colca Canyon is op de tweede na, diepste kloof ter wereld. Colca betekent in Queshua naar het schijnt 'stokkageplaats'. Het is ook de habitat van de kleinste en de grootste vogels ter wereld: de kollibri en de condor. We hebben ze die eerste dag allebei kunnen bewonderen. Ontzettend indrukwekkend... vooral die condors. De zweven, bewegen amper hun vleugels en om te draaien, kantelen ze hun staart... Ik vond dat ze met hun witte kragen er een beetje uitzagen als een vogel in smoking. Zeer chique, protserig en macho... alsof ze weten dat ze gefotografeerd worden. We hebben naar het schijnt veel geluk gehad, want het is mogelijk dat je ze helemaal niet te zien krijgt.
In de Colca Canyon wonen 40 condors. Wij hebben er een stuk of acht mogen bewonderen! We hebben ook een school fluogroene parkieten voorbij zien vliegen, maar die hebben we niet op foto...
Verder hebben we die dag nog rotsformaties mogen bewonderen en een soort van graftombe gebouwd door de inka's in de kloven van rotsen... Het was een mooie dag, maar we hadden toch heel veel tijd in de minibus moeten doorbrengen.
Op 24 augustus werd dat afgewisseld met een fysieke inspanning.
We logeerden in het dorpje Cabanaconde, de vertrekplaats om te voet de Canyon af te zakken waar een oasis met zwembad in de blakende zon ons opwachtte.
Ik had mijn wekker om 6:30 gezet om zoals afgespoken te gaan ontbijten om 7 uur. We stonden klaar, Math en ik.... Tot we beseften dat we de enigen waren die op tijd waren... en dan realiseerden we ons dat mijn wekker nog op Boliviaanse tijd stond. Dus het was in feite 6u!! Pff...
De afdaling naar de tropische oasis lag, was lastig voor de knieën. De inka's hadden een pad aangelegd met grote blokken rotsen, maar met de tijd is dat pad ver beschadigd door het gebruik van de vele toeristen, de paarden en ezels... Op slechts enkele meters zijn er duidelijke trappen te zien. Het panoramisch uitzicht was bijzonder schoon. Het is wel prettig om wandelen, met zo een aantrekkelijk doel voor ogen... afzakken naar dat zwembad!
De namiddag brachten we beneden door. Het water was heerlijk verfrissend. We sliepen vlakbij het zwembad in een tent en onze gids bereidde in een hutje de maaltijden voor... Ik denk in niet al te hygiënische omstandigheden, want een van de burgies was geveld door een indigestie.
Lastig want de dag daarna.... op 25 augustus, had hij wel heel erg afgezien. Om vier uur 's morgens werden we gewekt om onze rugzakken te pakken, snel te ontbijten om dan in het donker die klif van 1200m terug te beklimmen. Het was een helse tocht. Vooral omdat wij geen zaklamp bij hadden. Dat hadden ze ons vergeten te zeggen in het agentschap. Dus met ons opwindbaar zaklampje hebben we het eerste uur moeizaam de weg gevonden... Gevaarlijk, want mistrappen was geen optie!
De bedoeling van dat vroeg opstaan was om de zon uiteraard voor te zijn. Als je diezelfde tocht moet doen in de vlakke zon, besterf je het...
Zo blij, ook zo bezweet en zo stram bereikten we de top waar ook het dorpje Cabanaconde gelegen is. De jongen met de indigestie heeft een ezeltje moeten inhuren om de beklimming te doen... hij was echt wel erg ziek!
Later op de dag zijn we nog naar een natuurlijke hot spring geweest. Fantastisch voor de spieren die toch non stop 3uur gewerkt hebben. ... we hadden daar ook de kans om ons te douchen... Goed dat we dat gedaan hadden, want toen we terug in Arequipa in het hotel aankwamen was er geen stromend water meer in de ganse stad!
We gaan nu ons klaarmaken om de bezienswaardigheden van Arequipa nog te bezoeken en daarna (deze namiddag) nemen we het vliegtuig naar Lima. Het einde van de vakantie is in zicht...
Muchos groetjos,
Nele
Het is nu half zeven 's morgens.
Gisterenavond rond hetzelfde uur, keerden we terug van onze drie daagse Colca trek in de buurt van Arequipa. Ik was zo uitgeput dat ik niet eens de moed had om een berichtje te plaatsen... Laat staan om een restaurant te gaan zoeken... Aan de receptioniste van het hotel vroeg ik of er zoiets bestond als een maaltijd aan-huis-levering. 'Geen probleem' zei ze, maar only pizza! Super! Een uurtje later waren we al liggend pizza aan het smullen.
Wat had ons zo afgepeigerd? ..... Rewind <<
Op 23 augustus werden we om 8 uur aan het hotel opgepikt met een minibusje.
Uit ervaring van de vorige trips had ik begrepen dat het verstandig is om meteen de beste plaats in de bus uit te kiezen, aangezien iedereen de gewoonte aanneemt om zich steeds op dezelfde plaats te installeren. Wij waren nu eens de eersten die instapten en hadden daardoor het geluk dat we gedurende onze hele transportreis de meeste beenruimte hadden. Zalig!! De kleine geneugtes van het leven ;-))
De bus pikte daarna de anderen op.
In totaal waren we met zes toeristen, de chauffeur en de gids. De twee Franse nurterige burgie's en het asociaal Canadees koppel brachten geen ambiance... Een beetje jammer. Wellicht hebben we veel geluk gehad met onze andere trektochten. Daarentegen was de gids bijzonder professioneel en sympathiek! Het was dan ook een vrouwelijke gids. :-)
De eerste dag reden we de stad uit richting de Colca Canyon. De Colca Canyon is op de tweede na, diepste kloof ter wereld. Colca betekent in Queshua naar het schijnt 'stokkageplaats'. Het is ook de habitat van de kleinste en de grootste vogels ter wereld: de kollibri en de condor. We hebben ze die eerste dag allebei kunnen bewonderen. Ontzettend indrukwekkend... vooral die condors. De zweven, bewegen amper hun vleugels en om te draaien, kantelen ze hun staart... Ik vond dat ze met hun witte kragen er een beetje uitzagen als een vogel in smoking. Zeer chique, protserig en macho... alsof ze weten dat ze gefotografeerd worden. We hebben naar het schijnt veel geluk gehad, want het is mogelijk dat je ze helemaal niet te zien krijgt.
In de Colca Canyon wonen 40 condors. Wij hebben er een stuk of acht mogen bewonderen! We hebben ook een school fluogroene parkieten voorbij zien vliegen, maar die hebben we niet op foto...
Verder hebben we die dag nog rotsformaties mogen bewonderen en een soort van graftombe gebouwd door de inka's in de kloven van rotsen... Het was een mooie dag, maar we hadden toch heel veel tijd in de minibus moeten doorbrengen.
Op 24 augustus werd dat afgewisseld met een fysieke inspanning.
We logeerden in het dorpje Cabanaconde, de vertrekplaats om te voet de Canyon af te zakken waar een oasis met zwembad in de blakende zon ons opwachtte.
Ik had mijn wekker om 6:30 gezet om zoals afgespoken te gaan ontbijten om 7 uur. We stonden klaar, Math en ik.... Tot we beseften dat we de enigen waren die op tijd waren... en dan realiseerden we ons dat mijn wekker nog op Boliviaanse tijd stond. Dus het was in feite 6u!! Pff...
De afdaling naar de tropische oasis lag, was lastig voor de knieën. De inka's hadden een pad aangelegd met grote blokken rotsen, maar met de tijd is dat pad ver beschadigd door het gebruik van de vele toeristen, de paarden en ezels... Op slechts enkele meters zijn er duidelijke trappen te zien. Het panoramisch uitzicht was bijzonder schoon. Het is wel prettig om wandelen, met zo een aantrekkelijk doel voor ogen... afzakken naar dat zwembad!
De namiddag brachten we beneden door. Het water was heerlijk verfrissend. We sliepen vlakbij het zwembad in een tent en onze gids bereidde in een hutje de maaltijden voor... Ik denk in niet al te hygiënische omstandigheden, want een van de burgies was geveld door een indigestie.
Lastig want de dag daarna.... op 25 augustus, had hij wel heel erg afgezien. Om vier uur 's morgens werden we gewekt om onze rugzakken te pakken, snel te ontbijten om dan in het donker die klif van 1200m terug te beklimmen. Het was een helse tocht. Vooral omdat wij geen zaklamp bij hadden. Dat hadden ze ons vergeten te zeggen in het agentschap. Dus met ons opwindbaar zaklampje hebben we het eerste uur moeizaam de weg gevonden... Gevaarlijk, want mistrappen was geen optie!
De bedoeling van dat vroeg opstaan was om de zon uiteraard voor te zijn. Als je diezelfde tocht moet doen in de vlakke zon, besterf je het...
Zo blij, ook zo bezweet en zo stram bereikten we de top waar ook het dorpje Cabanaconde gelegen is. De jongen met de indigestie heeft een ezeltje moeten inhuren om de beklimming te doen... hij was echt wel erg ziek!
Later op de dag zijn we nog naar een natuurlijke hot spring geweest. Fantastisch voor de spieren die toch non stop 3uur gewerkt hebben. ... we hadden daar ook de kans om ons te douchen... Goed dat we dat gedaan hadden, want toen we terug in Arequipa in het hotel aankwamen was er geen stromend water meer in de ganse stad!
We gaan nu ons klaarmaken om de bezienswaardigheden van Arequipa nog te bezoeken en daarna (deze namiddag) nemen we het vliegtuig naar Lima. Het einde van de vakantie is in zicht...
Muchos groetjos,
Nele
Inscription à :
Commentaires (Atom)