Copacabana 'Getuigenis van autozegening'

Ola Amigos,

Een bus pikte ons vanmorgen om 8u op aan ons hotel in La Paz.

De bijna 4u durende rit naar Copacabana, gaf ons ruim de mogelijkheid om de rand van de stad van La Paz te ontdekken en de stoffige weg naar het Titicaca meer ... De huizen langs de weg zijn in een triestige staat ... er lopen overal loslopende honden rond en we zagen kinderen rennen vlak langs de baan naar hun schooltje toe! Levensgevaarlijk, zo naast de weg ... Aan een rood licht, zagen we een man die zijn reclamepanelen aan het uitstallen was van zijn funerarium... Ik kan u verzekeren dat daar niemand zijn gestorven naaste wil achterlaten, al was het maar voor enkele uren...

Het is vast niet makkelijk, buschauffeur zijn in Bolivië, wil je levens sparen! De bus heeft een keertje alle remmen dichtgegooid opdat een hond nog net kon ontwijken ... De bus heeft ook verschillende soorten claxons... Een vriendelijk kort geluidje om tegenliggers te verwittigen vlak voor een haarspeldbocht of de agressieve PAAAAAPklank om mensen te doen oprotten... Het scheen goed te werken! Math en ik hadden een discussie ´heeft die chauffeur werkelijk verschillende claxonklanken of kan hij zijn ene claxon goed bespelen... ik dacht het laatste, maar Math kan heel misschien toch gelijk hebben!

Aangezien La Paz in een vallei ligt en het meer hoger ligt dan La Paz, was ik weer even nerveus van wat mij te wachten stond... De slingerige wegen en de idee zolang in een bus door te brengen, was toch even een beproeving voor me... ´k Was erg blij dat we af en toe uit de bus konden. In onze gids staat dat de arme mensen hoger wonen dan de rijken owv de hoogte... Ik zou ook wel weten waar wonen, moest ik een Boliviaan zijn en de middelen hebben!

We hielden halt aan een benzinestation, waar de eigenaar voor eventjes gouden zaken deed met de hoop toeristen die er binnenviel en consumeerde...

De bus hield voor een tweede keer halte om een overzetboot te nemen voor een afstand van 900m. 3 kwartier later, op een slingerig baantje belandden we in Copacabana.

In de vroege namiddag beklommen we een heuvel in Copacabana dat een soort van bedevaartsoord blijkt te zijn... In de eerste week van augustus vonden hier religieuze feesten plaats, wat van het steile hobbelige pad een vuinisbelt maakte. Flessen bier, slingers, confetti, frieten en zelfs strontgeur was hier waar te nemen... Ze kennen hier iets van feesten!

Eens boven aan de top van de heuvel, stonden tal van kruisen... Op de sokkels van die kruisen tekenden de mensen met was huisjes en auto´s .. vuurwerk werd ook van tijd tot tijd afgestoken. In een lange rij stonden de mensen aan te schuiven om via een laddertje de beeltenis van Maria aan te raken... Ik denk dat ze hier mirakels verwachten!

In het dorpje zelf, vlak voor de kerk stonden geparkeerde auto´s ... De mensen feestten rond hun wagen en lieten het zegenen door een priester. Velen doopten hun wagen of busje met alcohol. Aan de talrijke kraampjes, kon je confetti of slingers kopen... Zou dit ook een van de neveneffecten van de hoogteziekte zijn??????

Muchos Groetjos
Nele