Op wereldreis op je 64ste!!

Ola Amigos,

Aangezien Math zich vanmorgen verre van goed voelde, ben ik in mijn eentje gaan ontbijten... Na een kort overleg met de ober opdat Mathieu toch zou kunnen ontbijten op een ander tijdstip, sprak een oud vrouwtje mij aan die de conversatie meevolgde... Ze vroeg me of mijn echtgenoot er erg aan toe was, omdat zijzelf toen ze enkele maanden terug in Equador verbleef, een week in het ziekenhuis heeft doorgebracht owv de hoogteziekte... Maar ik stelde haar gerust dat het lang niet zo ernstig is, wat overgeven en weer dat rottige katergevoel ... lastig maar handelbaar!

Ze vertelde me dat ze alleen reisde en ik stelde voor om bij haar aan tafel aan te schuiven. Ze vond dat een goed idee. De Britse dame was 64 jaar oud, maar ze zag er wel 100 uit!! ... Haar eten kon ze nauwelijks in haar mond houden bij het kouwen, maar geboeid door wat ze te vertellen had, bleef ik ongestoord luisteren. Haar luide manier van spreken, haar gerimpeld slap velleke, vettige brilglazen en onverzorgde tanden maakten haar verhalen nog spectaculairder, haast ongeloofwaardig.

Ze vertelde dat ze op mijn huidige leeftijd (31, tja bijna 32!!) 500 Britse Pond erfde van haar grootmoeder. In die tijd was dat een grote som geld. Het geld gebruikte ze om naar Australië te trekken over land via Europa en Azië... In Australië, werd haar een job als leerkracht Engels aangeboden. Er was toen in die tijd, volgens haar, een tekort aan leerkrachten in Australië en ze kon toen met het loon dat haar werd aangeboden meer sparen dan wat ze zou kunnen verdienen in UK. Ze deed haar job graag en reisde veel om en rond Australië... Tot ze met pensioen ging.
Dan trok ze naar Uganda om er vrijwilligerswerk te doen.. Ze gaf er les in een schooltje met 100 kinderen per klas, zonder electriciteit of andere nutsvoorzieningen. Dat hield ze vijf jaar lang vol en op geregelde tijdstippen vloog ze terug naar Australië om haar gezondheid op peil te houden... Ze kreeg malaria etc. en ze zei dat haar gezondheid er erg onder leed ... Ze vertelde dat ze spijt had dat ze de stap om naar Afrika te gaan, niet eerder in haar leven had gezet.

Sinds maart 2009 bevindt ze zich in Zuid-Amderika. Haar Spaans is nu volledig opgepoetst want ze had ongeveer 40 jaar geleden een cursus gevolgd... Ik moest lachen toen ze dat zei! Nu droomt ze zelfs in het Spaans. Op haar eentje reist ze het hele continent af... Ze startte haar reis in Buonos Aires... In een heel rustig tempo reist ze (een ander tempo is niet mogelijk denk ik). Zo verbleef ze bijvoorbeeld 3 maanden in Peru omdat haar reisvisum voor Peru na 3 maanden verstreek...

Een toerist die Peru uit haar broekzak kent, kwam vandaag wel efkes van pas. Met al dat hoogteziektegedoe, zou ik graag eens willen afzakken naar de kust. Ik ben die hoogte letterlijk kotsbeu. Er zijn 2 opties om onze reisroute voort te zetten, na onze trek aan het Zoutmeer van Uyuni...

Ofwel keren we op 19/08 terug naar het Titicaca meer, maar dan aan de kant van Peru (nu zijn we aan de kant van Bolivië) en reizen we zo verder naar Cusco om nog de Heilige Vallei te bezoeken die we hebben overgeslaan owv tijdsgebrek. Dat was ons origineel plan zonder rekening te houden met de hoogte's (3600-4000m)...

Ofwel gaan we op 19/08 van La Paz naar Arequipa, in het Zuiden van Peru, niet ver van de zee en dus de aangenamere hoogte opzoeken (2000-2500m)... Arequipa is een aantrekkelijke stadje met vlakbij de Canyons van Colca waar condors rondvliegen... Iets wat ik heel graag eens wil gezien hebben. Het nadeel van deze tweede optie is dat we ellelange busreizen moeten afleggen... 5 uur van La Paz naar Puno en dan nog eens 7 uur van Puno naar Arequipa... Ook geen ideaal scenario. Maar momenteel heb ik het er voorover... en de 64jarige wereldreizigster was het volledig eens met me.

We zijn Isla del Sol niet gaan bezoeken omdat we de boottocht van vanmorgen niet haalden. Vanmiddag hadden opnieuw een kans om af te varen naar Isla del Sol, maar aangezien Mathieu zich nog te slapjes voelde, besloten we hier te blijven. (De boottocht is trouwens twee uur enkel en dat maakte dat we nog maar anderhalf uur op dat eiland konden doorbrengen.. veel moeite voor wat?)
Dus uiteindelijk is er geen Isla del Sol op ons reisprogramma. Ik heb mijn dag doorgebracht met lezen, een beetje zonnen met factor 30 (in een short voor het eerst! Niet dat er nu iets van te zien is...), surfen op het net en Cocathee slurpen (is naar 't schijnt goed tegen hoogteziekte) ...
Met z'n tweeën hebben we op National Geographic naar een programma over slangen gekeken... freaky!! ´s Avonds heeft Mathieu weer opnieuw de zonsondergang vastgelegd met zijn telelens!

Het is toch zalig hier.

Muchos groetjos,

Nele