Colca is queshua for "storage"

Ola Amigo's,

Het is nu half zeven 's morgens.
Gisterenavond rond hetzelfde uur, keerden we terug van onze drie daagse Colca trek in de buurt van Arequipa. Ik was zo uitgeput dat ik niet eens de moed had om een berichtje te plaatsen... Laat staan om een restaurant te gaan zoeken... Aan de receptioniste van het hotel vroeg ik of er zoiets bestond als een maaltijd aan-huis-levering. 'Geen probleem' zei ze, maar only pizza! Super! Een uurtje later waren we al liggend pizza aan het smullen.

Wat had ons zo afgepeigerd? ..... Rewind <<
Op 23 augustus werden we om 8 uur aan het hotel opgepikt met een minibusje.
Uit ervaring van de vorige trips had ik begrepen dat het verstandig is om meteen de beste plaats in de bus uit te kiezen, aangezien iedereen de gewoonte aanneemt om zich steeds op dezelfde plaats te installeren. Wij waren nu eens de eersten die instapten en hadden daardoor het geluk dat we gedurende onze hele transportreis de meeste beenruimte hadden. Zalig!! De kleine geneugtes van het leven ;-))
De bus pikte daarna de anderen op.
In totaal waren we met zes toeristen, de chauffeur en de gids. De twee Franse nurterige burgie's en het asociaal Canadees koppel brachten geen ambiance... Een beetje jammer. Wellicht hebben we veel geluk gehad met onze andere trektochten. Daarentegen was de gids bijzonder professioneel en sympathiek! Het was dan ook een vrouwelijke gids. :-)

De eerste dag reden we de stad uit richting de Colca Canyon. De Colca Canyon is op de tweede na, diepste kloof ter wereld. Colca betekent in Queshua naar het schijnt 'stokkageplaats'. Het is ook de habitat van de kleinste en de grootste vogels ter wereld: de kollibri en de condor. We hebben ze die eerste dag allebei kunnen bewonderen. Ontzettend indrukwekkend... vooral die condors. De zweven, bewegen amper hun vleugels en om te draaien, kantelen ze hun staart... Ik vond dat ze met hun witte kragen er een beetje uitzagen als een vogel in smoking. Zeer chique, protserig en macho... alsof ze weten dat ze gefotografeerd worden. We hebben naar het schijnt veel geluk gehad, want het is mogelijk dat je ze helemaal niet te zien krijgt.
In de Colca Canyon wonen 40 condors. Wij hebben er een stuk of acht mogen bewonderen! We hebben ook een school fluogroene parkieten voorbij zien vliegen, maar die hebben we niet op foto...
Verder hebben we die dag nog rotsformaties mogen bewonderen en een soort van graftombe gebouwd door de inka's in de kloven van rotsen... Het was een mooie dag, maar we hadden toch heel veel tijd in de minibus moeten doorbrengen.

Op 24 augustus werd dat afgewisseld met een fysieke inspanning.
We logeerden in het dorpje Cabanaconde, de vertrekplaats om te voet de Canyon af te zakken waar een oasis met zwembad in de blakende zon ons opwachtte.
Ik had mijn wekker om 6:30 gezet om zoals afgespoken te gaan ontbijten om 7 uur. We stonden klaar, Math en ik.... Tot we beseften dat we de enigen waren die op tijd waren... en dan realiseerden we ons dat mijn wekker nog op Boliviaanse tijd stond. Dus het was in feite 6u!! Pff...

De afdaling naar de tropische oasis lag, was lastig voor de knieën. De inka's hadden een pad aangelegd met grote blokken rotsen, maar met de tijd is dat pad ver beschadigd door het gebruik van de vele toeristen, de paarden en ezels... Op slechts enkele meters zijn er duidelijke trappen te zien. Het panoramisch uitzicht was bijzonder schoon. Het is wel prettig om wandelen, met zo een aantrekkelijk doel voor ogen... afzakken naar dat zwembad!
De namiddag brachten we beneden door. Het water was heerlijk verfrissend. We sliepen vlakbij het zwembad in een tent en onze gids bereidde in een hutje de maaltijden voor... Ik denk in niet al te hygiënische omstandigheden, want een van de burgies was geveld door een indigestie.

Lastig want de dag daarna.... op 25 augustus, had hij wel heel erg afgezien. Om vier uur 's morgens werden we gewekt om onze rugzakken te pakken, snel te ontbijten om dan in het donker die klif van 1200m terug te beklimmen. Het was een helse tocht. Vooral omdat wij geen zaklamp bij hadden. Dat hadden ze ons vergeten te zeggen in het agentschap. Dus met ons opwindbaar zaklampje hebben we het eerste uur moeizaam de weg gevonden... Gevaarlijk, want mistrappen was geen optie!
De bedoeling van dat vroeg opstaan was om de zon uiteraard voor te zijn. Als je diezelfde tocht moet doen in de vlakke zon, besterf je het...
Zo blij, ook zo bezweet en zo stram bereikten we de top waar ook het dorpje Cabanaconde gelegen is. De jongen met de indigestie heeft een ezeltje moeten inhuren om de beklimming te doen... hij was echt wel erg ziek!
Later op de dag zijn we nog naar een natuurlijke hot spring geweest. Fantastisch voor de spieren die toch non stop 3uur gewerkt hebben. ... we hadden daar ook de kans om ons te douchen... Goed dat we dat gedaan hadden, want toen we terug in Arequipa in het hotel aankwamen was er geen stromend water meer in de ganse stad!

We gaan nu ons klaarmaken om de bezienswaardigheden van Arequipa nog te bezoeken en daarna (deze namiddag) nemen we het vliegtuig naar Lima. Het einde van de vakantie is in zicht...

Muchos groetjos,
Nele