De Uros eilanden

Ola amigos,

In Puno werden we vanmorgen wakker... Op het menu van de dag stond een reservatie van 2 busticketjes (enkel) naar Arequipa voor morgen 22/08 en een boottochtje naar de artificiële Uros eilanden.

Vanaf het centrale busstation namen we een tuktuk (een fietsende taxi) naar de haven. De idee gebruik te maken zo'n tuktuk is op zich wel decadent... Tenslotte is er iemand zich dood aan het fietsen om ons te verplaatsen. Maar als je er locals van gebruik ziet maken, is de stap minder groot om er zelf eentje te nemen.
Aan de haven stonden tal van schippers ons op te wachten om een ticketje te verkopen voor hun bootrit. Een zeer toeristische attractie kondigt zich hier al aan! In onze gids werden we gewaarschuwd dat we ons direct moesten melden aan het officiële ticketverkoopkantoor omdat velen gewoon lucht verkopen en uiteindelijk gaan lopen met je geld. En als een gewaarschuwd man ... deden we wat nodig was...

Zeer snel bereikten we de Urusgemeenschap die op de artificiële eilanden woonden. De eilanden zijn handgemaakt. Ze bestaan uit vele lagen bussen stro. Terwijl de onderste laag aan het wegrotten is, wordt er een nieuwe laag voorzien.
Bizar dat hier effectief mensen wonen.

De schipper bracht ons aan wal op een minuscul eilandje waar we in feite gevangen zaten samen met de plaatselijke verkopers van Peruviaanse prularia... Het eilandje was niet verbonden met de andere en dat maakte dat we vanzelfsprekend de aangeboden rieten bootrit aanvaarden... een echte toerische RIP OFF. Met zeven andere toeristen voeren we een kwartierje rond op die toch wel prachtige artisanale rieten
boot. Weer aan land op datzelfde minuscule eiland, probeerden ze ons een gegrilde forel te verkopen, maar we hadden genoeg van hun zgn. spontane aabiedingen...
Geduldig wachtten we af tot onze eerste schipper met motorboot terugkwam.

Hij pikte ons uiteindelijk een uurtje later op om dan weer naar ander eilandje te gaan. De toerist die zich laat verleiden om de Uros eilanden bezoeken doet er beter aan om een privéboot te huren. Dan bepaal je tenminste zelf, waar je staat en gaat.

Op zich was het niet zo'n grote bron van ergernis omdat je wat bijzonders te zien krijgt. Wanneer je voet zet op de drijvende stro-ondergrond, zak je een beetje door waardoor je gaat wankelen. En als je ligt met je rug op het stro heb je het gevoel alsof je op een waterbed ligt. Best wel prettig.

Intussen zijn we terug in Puno en hebben we weer heel wat beelden kunnen posten van dat fameuze eilandenbezoek. Enjoy it!

Muchos groetjos,

Nele